نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی

نویسندگان

• محمود جلالی ¹
• محمد علی بصیری ²
• صفورا بنی نجاریان ³

¹ عضو هیأت علمی گروه حقوق دانشگاه اصفهان

² عضو هیأت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

³ کارشناس ارشد روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان

چکیده

سازمان ملل متّحد برای حمایت از زنان، تاکنون معاهداتی را در دستور کار خود قرار داده و سبب تصویب آنها گردیده است. اولین سندی که سازمان ملل متحد در این زمینه تدوین نمود کنوانسیون حقوق سیاسی زنان در 20 دسامبر 1952 بود. نهایتاً در سال 1979 کنوانسیون «منع هرگونه تبعیض علیه زنان» توسط مجمع عمومی آن سازمان تصویب و در سال 1981 لازم­الاجرا شد. ماهیت اصلی این عهد­نامه، تساوی و همانندی زن و مرد از جمیع جهات بدون لحاظ کردن هرگونه استثنا و محدودیت بر اساس جنسیت می­باشد. امروزه کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان از جمله مهم‌ترین معاهدات مطرح شده در کشور ما می­باشد که در اوایل سال 1376 در دستور کار شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار گرفت و کمیته­ای مأمور بررسی مفاد این کنوانسیون شد. کمیته مزبور پس از بحث و بررسی، نظر خود را به شورا اعلام نمود که بر اساس برخی اطلاعات، اکثریت اعضا مخالف الحاق به این معاهده بوده اند.
با وجود این بحث ضرورت الحاق از سال 1378 و تا کنون در سازمان­های دولتی و غیر­دولتی ادامه یافته است و هنوز بحث بر سر الحاق یا عدم الحاق  به این کنوانسیون بحث روز می­باشد. به نظر می­رسد به رغم این که مواردی از مفاد کنوانسیون مذکور با بعضی از قوانین و مقررات ایران تعارض دارد،الحاق مشروط  ایران به کنوانسیون 1979 عملی است. امروزه کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان به جهات متعدد مورد تأکید و توجه سازمان­های بین­المللی قرار گرفته است و بحث الحاق یا عدم الحاق کشورها بدان به یک موضوع عمده در سطح جهان تبدیل و دلیلی بر رعایت حقوق بشر زنان توسط یک کشور محسوب می­گردد. براین اساس یافته­های این اثر توصیه به الحاق مشروط ایران را به کنوانسیون در پی دارد.

کلیدواژه‌ها

• حقوق زن
• کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض در مورد زنان
• الحاق ایران
• حق شرط

عنوان مقاله [English]

Necessity of Iran’s Accession to 1979 Convention on Elimination of All Forms of Discrimination against Women

نویسندگان [English]

• Mahmood Jalali ¹
• Mohammad Ali Basiri ²
• Safoora Baninajarian ³

¹ Faculty member of the Department of Law, University of Isfahan

² Faculty member of the Department of Political Science, University of Isfahan

³ Master of International Relations, University of Isfahan

چکیده [English]

The United Nations Organization (UN) has already put some international instruments on the table in relation to the Status of Women and made them to be approved. The “Women’s Political Rights” Convention of 20 December 1952 was the first document in this ground codified by the UN. The UN “Convention on Elimination of all Forms of Discrimination against Women” was approved by the UN General Assembly and entered into Force in 1981. The basic nature of this treaty is equality in all aspects between male and female without any exception and limitation as to gender. Now the Convention is one of the treaties presented to the respected authorities in Iran. In the early 1376 (1996) it was put before the High Council of Educational Revolution and a committee was responsible for reviewing the contents of the Convention. After reviewing and debating the Committee announced its views to the Council. However, debate on the necessity of joining by the Islamic Republic of Iran to the Convention which began in 1998 has been going on in governmental and non-governmental organizations till now. Although some Articles of the Convention are in conflict with the rules and laws of Iran the conditional accession of Islamic Republic of Iran is possible. Finally, it can be expressed briefly that today the Convention is a topic being noted and emphasized upon by international organizations due to different reasons. To this end the debate on joining or not joining to the Convention has become a major issue at the world level and a sign of respect of women’s human rights on the part of States.

کلیدواژه‌ها [English]

• Women’s Rights
• Convention on Elimination of All Forms of Discrimination against Women
• Iran’s Accession
• Reservation